Osteoarthritis (OA) of the knee is the most common form of arthritis characterized by the degeneration of articular cartilage and the formation of bone spurs. The goals for OA treatment are to reduce pain, slow the disease progression, enhance joint function and improve quality of life. All the clinical recommendations for this condition are provided by the European Society for Clinical and Economic Aspects of Osteoporosis and Osteoarthritis (ESCEO), The European League Against Rheumatism (EULAR) and the American College of Rheumatology (ACR). Researchers from the Medical University of Lublin prepared a compact summary of the biochemical mechanisms of principal drugs used for the treatment of knee OA.
The well-known treatment for knee OA are non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs), which inhibit the synthesis of eicosanoids, signaling molecules important for the physiological and pathological processes. Another commonly used medication is paracetamol, which prevents the production of prostaglandins responsible for the inflammation processes. Tramadol is an opioid that works in two ways: it binds to the μ-opioid receptor, which neuromodulates impending or actual tissue damage, and it inhibits serotonin and adrenaline. Corticosteroids disrupt the synthesis of a class of mediators known as arachidonate-derived eicosanoids by inhibiting the activity of phospholipase A2, which plays a crucial role in cellular responses. The medications known as symptomatic slow-acting drugs for osteoarthritis (SYSADOA) are well tolerated by patients, and they include compounds that naturally build articular cartilage.
Based on the aforementioned recommendations, researchers concluded that physicians should take into consideration the preferences of the patient, as well as the patient’s medical status when deciding on the most appropriate management plan.
Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) stawu kolanowego jest najczęstszą postacią zapalenia stawów charakteryzującą się zwyrodnieniem chrząstki stawowej i tworzeniem ostróg kostnych. Celem leczenia OA jest zmniejszenie bólu, spowolnienie postępu choroby, poprawa funkcji stawów i jakości życia. Wszystkie zalecenia kliniczne dotyczące tego schorzenia oparacowały: Europejskie Towarzystwo Klinicznych i Ekonomicznych Aspektów Osteoporozy i Choroby Zwyrodnieniowej Stawów (ESCEO), Europejska Liga do Walki z Reumatyzmem (EULAR) i Amerykańskie Kolegium Reumatologiczne (ACR). Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie przygotowali zwięzłe podsumowanie dotyczące mechanizmów biochemicznych głównych leków stosowanych w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.
W chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego najczęściej stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które hamują syntezę eikozanoidów, cząsteczek sygnałowych ważnych dla procesów fizjologicznych jak i patologicznych. Innym powszechnie stosowanym lekiem jest paracetamol, który zapobiega wytwarzaniu prostaglandyn odpowiedzialnych za procesy zapalne. Tramadol jest opioidem, który działa na dwa sposoby: wiąże się z receptorem μ-opioidowympobudzając je oraz hamuje zwrotny wychwyt serotoniny i adrenaliny. Kortykosteroidy zakłócają syntezę eikozanoidów pochodzących z arachidonianu poprzez hamowanie aktywności fosfolipazy A2, która odgrywa kluczową rolę w odpowiedziach komórkowych. Leki znane jako wolno działające leki objawowe na chorobę zwyrodnieniową stawów (SYSADOA) są dobrze tolerowane przez pacjentów i zawierają związki, które naturalnie budują chrząstkę stawową.
W oparciu o powyższe zalecenia badacze doszli do wniosku, że lekarze powinni brać pod uwagę preferencje pacjenta, a także jego stan zdrowia przy podejmowaniu decyzji o najwłaściwszym planie leczenia.
Reference: Horecka A, Hordyjewska A, Blicharski T, Kurzepa J. Osteoarthritis of the knee – biochemical aspect of applied therapies (review). Bosn J of Basic Med Sci [Internet]. 2022Feb.13 [cited 2022Mar.6];. Available from: https://www.bjbms.org/ojs/index.php/bjbms/article/view/6489.
Editor: Merima Bukva, MPharm
Leave a Reply